Over mij

​

Ik kon alles aan: werk, gezin, marathons lopen. Bijna ieder weekend een hardloopevenement en veel chatten met vriendinnen. Dat ik altijd moe was, ach, dat hoorde erbij. Tot ik ineens niets meer kon: een burn-out. Ik moest bekennen dat ik steeds meer fouten in mijn werk ging maken en dat ik voortdurend in een staat van paniek was waardoor ik niet meer helder kon denken. Werken ging niet meer en hardlopen ook niet.

Eigenlijk kon ik helemaal niets meer. Had ook nergens zin meer in. Dat was voor mij het moment om te gaan nadenken of ik het niet allemaal anders moest doen. En anders, dat was de lat voor mezelf een heel eind lager leggen dan ik altijd had gedaan. In die periode ontdekte ik welke patronen ik ruim 50 jaar had gehanteerd die ervoor hadden gezorgd dat ik zo over mijn grenzen heen was gegaan. En ik kwam erachter wat voor mij een belangrijke kernwaarde is die ik al die tijd had verwaarloosd: vrijheid.

​

Vrijheid om zelf te bepalen wanneer en
hoe ik mijn werk wilde doen, vrijheid om vakantie te nemen op de momenten dat ik daar behoefte aan had, vrijheid om mijn eigen agenda te beheren. Ik leerde beter te luisteren naar mijn innerlijke
stem; die stem had me vaker verteld waar ik behoefte aan had, maar ik had haar stelselmatig genegeerd. Ik merkte dat wandelen me meer goed deed dan hardlopen, dus ik ruilde de ene activiteit in voor de andere. Je zou kunnen zeggen dat ik mezelf uit de burn-out heb gewandeld. Verder  schroefde ik mijn sociale activiteiten terug en zocht in mijn werk naar mogelijkheden om die voor mij zo belangrijke vrijheid te ervaren.

Het is niet altijd makkelijk, maar het is me toch gelukt om op de resten van de burn-out (want die zijn er en die gaan ook niet meer weg) een nieuw leven op te bouwen. Wat die resten zijn? Ik ben nog gevoeliger geworden voor prikkels dan ik al was. Ook kan ik mij moeilijker langere tijd achter elkaar concentreren en ben ik eerder moe. Het is voor mij dan ook des te belangrijker om nog meer rustmomenten in te lassen om te voorkomen dat ik niet nog een keer in diezelfde valkuil trap.

​

Dit is typisch Myra

• Ik ben enorm enthousiast over onderwerpen die mij aan het hart gaan en dat zal je weten ook! Als ik bijvoorbeeld begin te praten over mijn wandeltochten, hou ik niet meer op.

​

• Ik ben een snelle denker en ik kom vaak met creatieve oplossingen voor (praktische) problemen. Ik kijk hoe dingen wel kunnen in plaats van alleen te constateren dat iets niet gaat lukken.

​

• Naast een snelle denker ben ik ook een snelle beslisser. Vaak neem ik besluiten op gevoel. Gelukkig pakt dat (meestal) goed uit.

​

• Ik ben allergisch voor hokjes en labeltjes omdat ik het juist fantastisch vind dat ieder mens anders is. Labeltjes doen geen recht aan het unieke karakter van iemand. Al kan ik niet met de hand op het hart beweren dat ik nooit zelf iemand in een hokje heb geplaatst…

​

• Boven alles ben ik een doorzetter (dat krijg ik ook steeds terug van anderen). Als het moeilijk wordt, bijt ik mijn tanden erin en vind een manier om verder te komen. Of het nu een marathon is of een moeilijke periode in mijn leven: ik ga nooit bij de pakken neerzitten.

​

​

Waarom ik geloof dat je je stress de baas wordt als je minder 'moet'
Je hebt nog een groot deel van je leven voor je. Maar eigenlijk ben je heel moe en voel je je uitgeblust. Je bent niet happy. Waarom? Omdat je moet en je moet en je moet. Van je partner, je familie, maar misschien nog het meeste van jezelf. Je legt jezelf druk op om steeds maar weer door te gaan, met je werk, met aandacht geven aan je gezin, tijd maken voor je hobby's en je vriendinnen.  
Ik ben van mening dat je veel minder moet dan je denkt. En dat je leven een stuk aangenamer en leuker wordt als je vooral doet waar jij blij van wordt en als je voor jezelf durft te kiezen. Het is een kwestie van ontdekken wat je echt wil en daarnaar handelen.

Is dat egoïstisch? Ik vind van niet. Wat hebben anderen aan jou als je niet goed in je vel zit?

Als je me echt zou kennen, zou je weten dat…

• Ik ieder jaar minimaal een week alleen op pad ga om te wandelen. Je maakt mij niet blijer dan met het vooruitzicht dat ik in mijn eentje met een rugzak dagen achter elkaar van overnachting naar overnachting loop.

​

• Ik alle afleveringen van de serie Friends op dvd heb. En dat niet alleen: ik heb al die afleveringen wel tientallen keren gezien. Heb ik seizoen 10 afgekeken, dan begin ik gewoon weer bij seizoen 1.

​

• Ik talloze hobby’s heb uitgeoefend. Van wedstrijdzwemmen tot tennis, van schminken/grimeren tot djembe spelen en van zelf foto’s ontwikkelen en afdrukken tot mijn eigen kleding maken. Jammer dat huishoudelijk werk geen hobby van me is.

​

• Ik hooggevoelig ben met tegelijkertijd een zucht naar nieuwe dingen en afwisseling (dat blijkt ook uit al die hobby’s). HSP/HSS noemen ze dat. Dat betekent kort gezegd dat ik een hekel heb aan sleur en tegelijkertijd het best gedij in een rustige omgeving. Ik kan je vertellen: dat kan soms best lastig zijn!

​

• Ik rustig maanden van tevoren vol enthousiasme tickets kan kopen voor een voorstelling of concert om dan op de dag zelf te ontdekken dat ik de drukte, de reis en het late naar bed gaan die dag niet aan kan. Wat er dan gebeurt? Dan ga ik dus niet. Ik heb dan ook regelmatig op het laatste moment geprobeerd anderen blij te maken met een gratis kaartje.

​

• Ik in 2009 ontzettend veel onverklaarbare gezondheidsklachten kreeg waarvoor de reguliere medici geen verklaring konden vinden. Via het zogenaamde alternatieve circuit kwam ik erachter dat vooral mijn voeding de boosdoener was. Ik ben anders gaan eten, waarbij het belangrijkste was dat ik geraffineerde suikers liet staan. Uiteindelijk heeft het er zelfs toe geleid dat ik een opleiding natuurvoeding ben gaan doen.

​

• Mijn favoriete quote is ‘ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan’ van Pippi Langkous (al heb ik ook weleens gelezen dat deze uitspraak ten onrechte aan haar wordt toegeschreven). Met deze woorden in het achterhoofd besloot ik op mijn 52e mijn eerste marathon te lopen (die van Leiden). Er zouden er nog drie volgen: Rotterdam, Eindhoven en – de mooiste – Berlijn. Nummer vijf (ik stond al ingeschreven voor de marathon van Sevilla) is er helaas nooit van gekomen omdat ik geblesseerd raakte.

​

• Ik gek ben op gadgets, vooral als het te maken heeft met backpacken. Ik ben dan ook dol op mijn sporthorloge, fijne rugzak, ultralichte kookset en superkleine powerbank. Oh ja, en op mijn telefoon die de mooiste foto’s maakt.