Tegenwoordig zet ik het onder alle berichten die ik op Instagram plaats: #natuurinspiratie.
Inkoppertje voor een wandelcoach, zou je denken, maar wat betekent het nu eigenlijk?
Als wandelcoach haal ik uiteraard heel veel inspiratie uit de natuur. Ik gebruik de natuur in de oefeningen die ik doe met mijn coachees. De natuur geeft op deze manier inzichten die kunnen helpen bij het beantwoorden van een coachingsvraag.
Naast antwoorden, geeft de natuur ook rust. Zodra we gaan wandelen tijdens een coach sessie, stappen we even uit de waan van de dag en gaat het tempo (meestal dan) omlaag.
Maar het belangrijkste dat de natuur mij persoonlijk geeft is de mogelijkheid in het hier en nu te zijn. Iets dat ik heel hard nodig heb in deze hectische tijd, waarin je je zorgen kunt maken om van alles en nog wat. Het hier en nu zorgt ervoor dat je niet denkt aan alles wat mis kan gaan of wat ís misgegaan.
Zo vaak ik kan, zoek ik de natuur op. Het liefst wandel ik in een omgeving die ik niet ken, zodat ik alleen maar oog heb voor het onbekende dat ik onderweg zie.
Zodra ik merk dat ik de tijd vergeet en alleen maar mooie luchten, paddenstoelen, vogeltjes en bloemetjes zie, weet ik dat mijn wandeling geslaagd is. Uit het hoofd, in het hier en nu.
Nu is het lang niet altijd mogelijk om er op uit te gaan naar onbekende oorden, dus de meeste wandelingen vinden plaats rondom de plek waar ik woon. Het hier en nu is daarbij zo vertrouwd dat het gemakkelijk is om je gedachten toch weer te laten gaan naar die lijst met klussen die geklaard moeten worden. Bovendien woon ik in de polder en is dat niet mijn favoriete omgeving als het om wandelen gaat. Geef mij maar bos.
Toch lukt het me iedere wandeling weer om met frisse blik om mij heen te kijken.
Daardoor zie ik altijd weer nieuwe dingen. Neem nu de lucht en de wolken: die zijn, zeker in de polder, iedere dag weer anders. Ga ik 's morgens vroeg wandelen, dan krijg ik daar ook vaak nog een zonsopkomst bij cadeau.
Kortom: de natuur inspireert mij om aandacht te hebben voor wat er is en niet wat er zal zijn of wat er is geweest. Aandacht en bewondering voor de ogenschijnlijke vanzelfsprekendheden. Is dat niet de manier waarop we ook het best naar onszelf zouden kunnen kijken?
Comentários