'Waarom zou je je grenzen willen verleggen?' vroeg mijn jongste zoon.
Ik was zojuist uit mijn eigen 'ijsbad' in de tuin gekomen (watertemperatuur: 4,5 graden) en zat nog voldaan na te gloeien. Naast het opsommen van alle gezondheidsvoordelen van koudetraining, noemde ik ook dat het goed is om je grenzen te verleggen. Om leren gaan met kou is daar een mooi voorbeeld van.
Zijn vraag zette me aan het denken. Waarom zou je inderdaad die grens steeds een stukje willen verleggen? En over welke grens hebben we het eigenlijk?
Kijkend naar het hardlopen, iets wat ik jarenlang vier keer per week deed, lijkt het duidelijk: je grenzen worden gevormd door de tijd en de afstand die je loopt. Dacht ik na mijn eerste 5-kilometer wedstrijdje dat ik niet zo nodig langere afstanden hoefde te lopen, al snel bleek dat ik steeds verder wilde. Het resulteerde uiteindelijk in vier marathons (voor de niet-kenner: dat is 42,195 kilometer). Je zou denken dat grenzen hier bepaald worden door je fysieke omstandigheden, maar hoe verder je loopt, hoe meer het mentale aspect een rol speelt. Heb je het over tijd, dan is het zelfs voor mij als niet-competitiegerichte sporter leuk om jezelf te verbeteren. Een PR is nooit mijn doel geweest, maar ik was altijd blij als ik toch weer een snellere tijd bleek te hebben gelopen.
Allemaal leuk en aardig, maar wat bracht het mij?
Het maakte mij in de eerste plaats duidelijk dat ik beschikte over doorzettingsvermogen. Mijn zelfvertrouwen werd vergroot. Het gaf mij een kick om te merken dat ik tot het lopen van een marathon in staat was. Maar ik haalde misschien wel de grootste voldoening uit het feit dat ik hierdoor niet stil stond, in beweging bleef.
Die beweging hoeft overigens niet letterlijk te zijn. Je kunt je grenzen ook verleggen door iets te doen wat nét buiten je comfortzone ligt. Denk aan het solliciteren op een nieuwe functie of het volgen van een opleiding of cursus.
Zelf ben ik in mijn eentje wandelingen in het bos gaan maken terwijl ik dat best spannend vond. Ik woon niet in een bosrijke omgeving en was er dus niet vertrouwd. In mijn hoofd zaten scenario's met enge dingen die zouden kunnen gebeuren terwijl ik ver van de bewoonde wereld liep. Door het gewoon te dóen, kwam ik erachter dat het juist heerlijk is om alleen in de natuur te zijn en daarmee verbinding te voelen. Dat gevoel zou ik gemist hebben als ik mijn grenzen niet had verlegd.
Grenzen verleggen zorgt er dus voor dat je niet blijft hangen in het bekende. Om er maar meteen een hele open deur bij te halen: stilstand is immers achteruitgang. En leren gebeurt buiten je comfort zone.
Natuurlijk zit er ook een keerzijde aan het verleggen van grenzen: je kunt er gemakkelijk te ver in gaan. Wanneer je de connectie met jezelf een beetje uit het oog verliest, ga je makkelijk mee met wat de buitenwereld van je vraagt. Dan zeg je misschien wel 'ja' tegen dat gezellige, maar ook drukke familieweekend terwijl je beter af bent met 'nee'. Omdat je al een drukke werkweek achter de rug hebt en meer behoefte hebt aan ontspannen in een hoekje zitten met een boek. Of omdat je de hele week slecht hebt geslapen en je lijf schreeuwt om rust.
Zelf zei ik 'ja' tegen marathon nummer drie terwijl ik dat beter niet had kunnen doen. Ik was in die periode verre van fit maar ging van start omdat ik het zo leuk vond om samen met vriendinnen deze marathon te lopen. Ik werd weliswaar beloond met een PR maar ook met een maandenlang durende terugval in energie. Dat PR kon (en kan) me gestolen worden, mijn energie was me achteraf veel meer waard.
Blijkbaar is het dus van belang je grenzen zowel te verleggen als te bewaken. Dat kan lastig zijn, maar gelukkig zijn er (wandel)coaches die je kunnen helpen bij het bepalen waar jouw grenzen liggen.
En nee, je hoeft niet bij mij het ijsbad in ;-).
Comments