Op mijn website kun je twee keer (nu dus drie keer) de quote "Adopt the pace of nature: her secret is patience" (Ralph Waldo Emerson) terugvinden.
Ik hou wel van quotes die me inspireren en motiveren. Voor ieder groter, sportief doel heb ik de afgelopen jaren dan ook armbandjes laten maken met teksten die op dat moment voor mij het meest passend waren. Voor mijn eerste marathon was dat bijvoorbeeld "she believed she could so she did".
De tekst van Emerson heb ik ook op een armbandje laten zetten. Het staat symbool voor hoe ik mijn coachingswandelingen invul, maar het is meer dan dat: het is zo'n beetje mijn levensmotto geworden.
Door schade en schande heb ik namelijk geleerd dat het behoorlijk mis kan gaan als je die natuurlijke pace niet volgt. In mijn geval leidde dat tot een burn-out, maar ook als het niet zo'n ingrijpend effect heeft, is het goed om te luisteren naar welke pace bij jou past. Al was het alleen maar om de rust te ervaren die daarmee gepaard gaat. En willen we dat niet allemaal, een beetje meer rust?
Zo heb ik ontdekt dat mijn pace een stuk slomer is dan ik altijd dacht. Hoe langzamer, hoe beter, zou ik bijna zeggen. Misschien daarom is wandelen voor mij gaandeweg belangrijker geworden dan hardlopen. En heb ik mijn racefiets om die reden wellicht ingeruild voor een toerfiets.
Ja, ik heb afscheid moeten nemen van het idee dat ik ooit nog een halve marathon onder de twee uur zal lopen. En die Myra die bijna niets teveel was, ben ik ook kwijt (als ik haar al ooit echt gehad heb). Loslaten kan dus ook horen bij het omschakelen naar je natuurlijke tempo. Maar wat ik ervoor teruggekregen heb, is veel waardevoller: het vermogen om in het moment te zijn en te genieten van wat er op dat moment is. Het gevoel dat de tijd wegvalt, is het beste gevoel dat ik ken.
Klinkt dat wat zweverig voor je? Dan is het misschien aardig om te vertellen waar ik deze quote heb gevonden.
Op een rol wc papier.
De moraal van dit verhaal? Koop vaker wc papier.
Comments